แมมมาคาร์ซินอม คือชื่อทางการแพทย์ของมะเร็งทรวงอกหรือมะเร็งเต้านมมะเร็ง ที่ผู้หญิงส่วนใหญ่เป็นกันมากที่สุด ประมาณกันว่า 1 ใน 20 คนของสตรีจะมีโอกาสป่วยเป็นโรคนี้ อย่างไรก็ดี การเยียวยารักษามะเร็งทรวงอกก็ได้มีการพัฒนาไปมาก ยิ่งหากได้รับการตรวจพบเซลล์มะเร็งเสียแต่เนิ่นๆ ก็จะทำให้การรักษาประสบความสำเร็จได้เป็นอย่างดี

       การคลำเพื่อตรวจมะเร็งเต้านมด้วยตนเอง มีวิธีการอย่างไรบ้าง?

       การคลำเพื่อตรวจมะเร็งเต้านมด้วยตนเองนั้นมีความสำคัญอย่างมาก วิธีคลำทำไม่ยาก เพียงชโลมเบบี้ออยล์ลงบนผิวเพื่อหล่อลื่น จากนั้นยกแขนที่อยู่ข้างเดียวกับเต้านมข้างที่ต้องตรวจขึ้น แล้วใช้นิ่วของมืออีกข้างหนึ่งคลำแบบกดๆ โดยรอบบริเวณหัวนม กดคลำไปรอบๆแบบขยายวงกว้างขึ้นเรื่อยๆ จนทั่วทุกจุดบนทรวงอก หากพบว่ามีก้อนเนื้อผิดสังเกตที่กดโดนแล้วจะเจ็บปวดมาก ควรรีบปรึกษาแพทย์ เพื่อให้ทำการตรวจวินิจฉัย อย่างไรก็ตามก้อนเนื้อที่ผิดสังเกตดังกล่าว อาจจะไม่ใช่เซลล์มะเร็งในทุกกรณีไป เพราะการตรวจด้วยวิธีการคลำยังไม่ละเอียดลึกซึ้งเพียงพอ

       การวินิจฉัยมะเร็งเต้านมโดยแพทย์ มีกี่วิธีอย่างไรบ้าง?

       นอกเหนือจากการสังเกตดูลักษณะของเต้านม และบีบหัวนมดูว่ามีน้ำหรือของเหลวอะไรไหลออกมาหรือไม่ แล้วยังมีการตรวจวินิจฉัยที่ลึกซึ้งยิ่งกว่านั้นอีก ดังนี้

       1. แมมโมกราฟี่ (Mammography) และ ซีโรแมมโมกราฟี่ (Xeromammograhy) เป็นการตรวจวินิจฉัยด้วยการเอ็กซเรย์ฉายรังสี โดยอย่างแรกจะได้ภาพออกมาเป็นฟิล์มเนกาทีฟ ส่วนอย่างหลังจะได้เป็นภายโพซิทีฟที่ชัดเจน การตรวจด้วยวิธีนี้นับเป็นวิธีที่ดีที่สุด เพราะสามารถค้นพบเซลล์มะเร็งเพิ่งจะเริ่มก่อตัวเลยทีเดียว ซึ่งสำหรับผู้หญิงที่มีอายุตั้งแต่ 35-40 ปีขึ้นไป และสำหรับผู้ที่มีคนในครอบครัว อาทิ คุณแม่หรือคุณย่าเคยป่วยเป็นโรคนี้ ควรหมั่นไปตรวจมะเร็งเต้านมด้วยวิธีการแมมโมกราฟี่ ทุกๆ 2 ปี

       2. การใช้เข็มเจาะ ซึ่งมีสองระดับ ระดับแรกจะเจาะตรงบริเวณก้อนเนื้อที่ผิดปกติ เพื่อดูเอกแต่น้ำหรือของเหลวภายในมาตรวจ ในขณะที่ระดับที่สองจะใช้เข็มใหญ่ดูดเอกชิ้นเนื้อในบริเวณที่ผิดปกตินั้นเพื่อมาตรวจ

       3. การผ่าตัดตรวจชิ้นเนื้อ อาจจะผ่าออกทั้งก้อนหรือบางส่วน ถ้าตรวจแล้วพบว่าชิ้นเนื้อนั้นเป็นเนื้อร้ายหรือเป็นมะเร็งก็จะต้องรีบทำการผ่าตัดออกไปอย่างเร่งด้วย

       โอกาสรักษามะเร็งเต้านมในแต่ละระยะมีมากน้อยแค่ไหน อย่างไร?

       - ถ้าก้อนเนื้อนั้นถูกค้นพบตั้งแต่ยังเป็นก้อนเล็กๆ ขนาดประมาณ 0.3-2 ซม. ซึ่งจะสามารถตรวจพบได้ด้วยวิธีการทางแมมโมกราฟี่ โอกาสที่จะรักษาให้หายอาจจะมีถึง 90-96 เปอร์เซ็นต์

       - หากก้อนเนื้อนั้นใหญ่จนสามารถคลำพบได้ด้วยตัวเอง คือใหญ่สักประมาณ 3 ซม. โอกาสที่จะสามารถรักษาให้หายจะเหลือเพียง 75-80 เปอร์เซ็นต์ (โอกาสจะลดลงเรื่อยๆ หากก้อนเนื้อมีขนาดใหญ่กว่านี้ และเซลล์มะเร็งแพร่กระจายไปแล้ว)

       วิธีรักษาโรคมะเร็งเต้านม มีด้วยกันกี่วิธี อย่างไรบ้าง? 

       การให้การรักษาในคนไข้แต่ละรายจะแตกต่างกัน ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับว่าเซลล์มะเร็งแพร่ไปถึงระยะไหน ซึ่งวิธีการมีอยู่ด้วยกันหลายวิธี คือ 

       1. ผ่าตัด โดยปกติแพทย์จะให้การรักษาด้วยวิธีนี้เฉพาะในกรณีที่จำเป็นจริงๆ ซึ่งจะผ่าเอกแต่ก้อนเนื้อร้ายออก โดยพยายามหลีกเลี่ยงที่จะตัดเต้านมทั้งหมดของผู้ป่วยทิ้ง เพราะการผ่าตัดดังกล่าวจะส่งผลกระทบต่อจิตใจและรูปร่างของผู้ป่วยเป็นอย่างมาก

       2. ฉายแสง อาจใช้เพียงการฉายแสงอย่างเดียวหรือใช้เสริมภายหลังการผ่าตัดด้วย เพื่อให้ผลการรักษาสมบูรณ์แบบมากยิ่งขึ้น โดยฉายไปที่บริเวณเต้านมและรักแร้ ซึ่งวิธีการดังกล่าวนั้นจะช่วยทำลายเซลล์มะเร็งให้ค่อยๆ หมดไป อย่างไรก็ดีวิธีการนี้อาจก่อให้เกิดผลข้างเคียงคือ ทำให้คนไข้รู้สึกเหนื่อย เพลีย ไม่มีแรง แต่เมื่อหยุดฉายแสงอาการเหล่านี้จะดีขึ้น

       3. การให้ยาเคมี เพื่อยับยั้งการเจริญเติบโตของเซลล์มะเร็ง และช่วยปรับระดับสมดุลของฮอร์โมน โดยอาจใช้ร่วมกับการรักษาแบบอื่น อย่างไรก็ดียานี้มีผลข้างเคียงต่อคนไข้ผู้ใช้ยาอยู่พอสมควร โดยจะทำให้ผมร่วง คลื่นไส้ อาเจียนและอ่อนเปลี้ยเพลียแรง